ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το κείμενο επισφράγησε την συνεισφορά στα Παύλεια του 2006. Τυπώθηεκε και μοιράσθηκε σε φίλους. Λίγο πομπώδες, λίγο "τα ξέρω όλα". Κανείς δεν είναι τέλειος Δημοσιεύεται για πρώτη φορά

Υπήρξαν αρκετοί που με ρώτησαν «γιατί όλα αυτά». Εκθέτω, λοιπόν, δημόσια τα κίνητρά μου.

          Πιστεύω ότι η κοινωνία μας οφείλει να δώσει τέρμα στον παραφιλικό της εναγκαλισμό με την εκκλησία. Αυτό πρέπει να γίνει, για να ζήσουμε την Αναγέννηση που στερηθήκαμε.

          Και τι είναι η Αναγέννηση; Μα τι άλλο εκτός από το να ξαναγράψουμε τους μύθους μας και να ξαναερμηνεύσουμε τις αλληγορίες μας. Λειτουργίες που δεν μπορούν να ευοδωθούν με έναν στρατό μαυροφόρων πάνω από το κεφάλι μας. Για να τους ξεφορτωθούμε αρκεί να τους στερήσουμε τους την πηγή της δύναμής τους, ρίχνοντας φως στα πανάρχαιά τους ψέματα. Την ιστορικότητα του Χριστού, την εσχατολογική ανάσταση των σωμάτων, την αιώνια κόλαση/ τιμωρία μιας στιγμιαίας απειθαρχίας και μερικές ακόμη ανυπόστατες τερατολογίες. Αν γίνουν αυτά δεν θα τολμούν πλέον να έχουν λόγο για την κοινωνική, οικογενειακή και σεξουαλική μας ζωή και μοιραία θα καταστούν  άχρηστοι σ’ αυτούς που εδώ και αιώνες χρησίμευαν σαν εργαλείο άσκησης τρόμου και καταπίεσης.

          Οι νυχτερινοί να φεύγουν, αλλάζουμε βάρδια. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι καινούργιοι. Το πρόβλημά μας δεν είναι αυτοί. Είναι το μικρό δημιουργικό κενό, ο μετεωρισμός ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, είναι αυτό που, εν τέλει, πυροδοτεί την θρυαλλίδα της Ιστορίας.