Η Περσική επιρροή του Ζωροάστρη και του Μίθρα

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αντιγραφή και μετάφραση από εδώ. Δεν είμαι μεταφραστής ούτε και φιλόγογος. Όποιος θεωρεί ότι έκανα κάπου λάθος ας με διοθώσει. Θα το δεχθώ με ευγνωμοσύνη.

Η κατανόηση του Μιθραϊκού μύθου να είναι αδύνατη χωρίς την πρότερη κατανόηση του Περσικού Ζωροαστρισμού. Σύμφωνα με την μετάφραση των "Gathas" (ψαλμών) του E. W. West ο Ζωροάστρης έζησε μεταξύ 660-583 πκη, αν και αυτό δεν είναι βέβαιο. Οι πιο πρώιμες γραφές είναι γνωστές ως οι "Avesta", οι οποίες συνίστανται από τα "Gathas" (ψαλμοί), τους Venidad (νόμοι) και τις "Yasts" (λειτουργίες). Κατά την διάρκεια των δυναστειών των Αρσακιδών και των Σασσανιδών αναδύθηκε μια άλλη λογοτεχνία γνωστή απλά σαν τα κείμενα "Pahlavi”.

Μοιάζοντας πολύ με τον Ιησού, ο Ζωροάστρης ξεκίνησε την ενεργό του διακονία στην ηλικία των 30 ετών με ένα ιερό βάπτισμα. Ο ισχυρισμός του Ιωάννη του Βαπτιστή ότι βάπτιζε με νερό, αλλά εκείνος που θα ερχόταν μετά απ΄αυτόν θα βάπτιζε με το Άγιο Πνεύμα προέρχεται ευθέως από τον Ζωροαστρισμό. Όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Βραχμανισμός, ο Ζωροαστρισμός ήσαν μορφή κληρικοκρατίας. Όπως ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός, η θρησκεία ήταν μονοθεϊστική. Ωστόσο, σ’ αντίθεση με τον Χριστιανισμό δεν υπήρχε σωτήρας.

Η Ζωροαστρική θεολογία ήταν βασισμένη ολοκληρωτικά στη δυϊστική κοσμολογία του θεού δημιουργού Ahura Mazda, ο οποίος δημιούργησε όλα όσα είναι καλά και του κακού Δημιουργού Angra Mainyu ή Ahriman, που δημιούργησε όλα όσα είναι κακά ή ανώφελα για τους ανθρώπους, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται και όλα όσα ανήκουν στον φυσικό κόσμο. Η πρωταρχική ανθρώπινη σύγκρουση υπάρχει μεταξύ του καλού πνεύματος το οποίο παγιδεύεται κατά τη διάρκεια της ζωής σ΄ένα κακό σώμα. Αυτή η δυαδικότητα διατηρείται στον χριστιανισμό κυρίως στις επιστολές του Παύλου αλλά δεν υπάρχει ούτε στον ιουδαϊσμό ούτε στον Βουδισμό

Η λατρεία του Πέρση θεού Μίθρα, από το Πάνθεο των θεών του Ζωροαστρισμού έχει τις ρίζες τις πρακτικά στους Ταμίλ της Νοτιοανατολικής Ινδίας. Ο Μιθραϊσμός, που σχετίζονταν πάντα με τον Ήλιο και τον Ταύρο, ξεκίνησε κάποια στιγμή τον τρίτο αιώνα πκη. Βλάστησε από τις ρίζες του Ζωροαστρισμού και απορρόφησε έναν αριθμό Χαλδαϊκών χαρακτηριστικών περιλαμβανομένου και του ζωδιακού και αστρολογικού συμβολισμού. Μετά την έλευση του Χριστιανισμού έγινε ο σκληρότερος ανταγωνιστής του στο πεδίο του προσηλυτισμού. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των Ρωμαίων, ειδικά των στρατιωτικών. Ο Ρωμαΐος Αυτοκρατορας Κωνσταντίνος ήταν πιστός του Μίθρα πριν τον θαυματουργό προσηλυτισμό του στον Χριστιανισμό. Ωστόσο ο Μιθραϊσμός δεν έγινε ποτέ αγαπητός στους Έλληνες.  Εξέλιξε και ενσωμάτωσε τα μυστήρια και περιέλαβε πολλά χαρακτηριστικά τα οποία ήσαν δημοφιλή ανάμεσα στους πιστούς θρησκειών μεταξύ των οποίων ήταν ο καθαγιασμός του κρασιού και του άρτου και το βάπτισμα όχι στο νερό αλλά στη φωτιά παρόμοια με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, του οποίου ισχυριζόταν ότι είναι ο διάδοχός. Άξονας της θρησκείας ήταν η σφαγή του Ταύρου η οποία γινόταν σε μια σχάρα, ολόιδια με την λατρεία της Κυβέλης, οι μύστες τοποθετούνταν κάτω απ΄αυτήν για να μουσκευτούν με το αίμα του ταύρου το οποίο έφερνε τη λύτρωση. Ωστόσο, το μεγαλύτερό του μειονέκτημα ήταν η έλλειψη ενός σωτήρα, μια φυσιογνωμία λυτρωτή, όπως ο Όσιρις ή ο Ιησούς Χριστός. Ο Μιθραϊσμός διατήρησε την ίδια δυαδική άποψη του κόσμου μ αυτή του Ζωροαστρισμού, με τον υλικό κόσμο να ελέγχεται από τον Αριμάν (τον διάβολο) τον οποίον ο Μίθρας είχε εισαγάγει για να προσπαθήσει και να ανακτήσει για λογαριασμό του Ορμούζ (Ο Πέρσης θεός Άχουρα Μάζντα). Η Ταρσός που αναφέρεται ως γενέτηρα του Παύλου, ήταν η κοιτίδα του Μιθραϊσμού.

Στον Ζωροαστρικό μύθο η Σεμινγκ-αμπου, η οποία αν και δεν είχε γνωρίσει ποτέ άνδρα θα καθίστατο έγκυος από την πρώτη ενσάρκωση του Ζωροαστρικού Μεσσία Hushedar, στα 15 της. Στα 30 της στο Ζωροαστρικό έτος 10.001 που αντιστοιχεί στο 371 πκη, ο ήλιος επρόκειτο να μείνει ακίνητος για 10 ημέρες και ο Hushedar  να ανέλθει στο αιώνιο φως για να συνομιλήσει με του αρχάγγελους. Έτσι οραματίστηκε η θρησκεία μια μεσσιανική φυσιογνωμία η οποία ακριβώς όπως ο Χριστός επρόκειτο να γεννηθεί από δεκαπεντάχρονη παρθένο.

Εξ αιτίας του έντονού του εθνικισμού, ο Ζωροαστρισμός δεν θα γινόταν αποδεκτός σε κανέναν πλην των Ιρανών. Ωστόσο, ο Ιησούς των Ευαγγελίων δανείστηκε πολλά από αυτήν την θρησκεία. Έννοιες όπως ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι Ιουδαϊκές, αλλά Ζωροαστρικές΄ Το ίδιο και ο σωτήρας ο γεννημένος από παρθένο, η δοξασία των δαιμόνων, ο μεσσίας του ηθικού δικαίου που βασίζεται στις ιδέες του καλού και του κακού και το όραμα της τελικής αποκάλυψης είναι όλα Ζωροαστρικά.

Η Περσική επιρροή στον Χριστιανισμό και τον Ιουδαϊσμό

Γύρω στα 598 πκη, ή σύμφωνα με άλλους υπολογισμούς το 587 πκη ο Βαβυλώνιος Βασιλιάς Νεμπουχαντρεσάρ ή Νεμπουηαδρεζάρ (καθ’ ημάς Ναβουχοδονόσορ) κατανίκησε τους Ιουδαίους και μετάφερε στη Βαβυλώνα τους επιζήσαντες. Η εξορία διήρκεσε 70 χρόνια ή μέχρι να κατακτήσει ο Κύρος ο Μέγας την Βαβυλώνα και να επιτρέψει τους Ιουδαίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Αυτά τα γεγονότα καλύπτονται από το βιβλίο των Θρήνων (Ιερεμίας).

Αν και οι ημερομηνίες δεν είναι πλήρως αποδεκτές τα γεγονότα είναι επαρκώς καλυμμένα στην παλιά διαθήκη στο βιβλίο του Έσδρα που μερικές φορές αποκαλείται και βιβλίο του Εζρα. «     αὐτὸς Ἔσδρας ἀνέβη ἐκ Βαβυλῶνος, καὶ αὐτὸς γραμματεὺς ταχὺς ἐν νόμῳ Μωυσῇ, ὃν ἔδωκε Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραήλ. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς, ὅτι χεὶρ Κυρίου Θεοῦ αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτὸν ἐν πᾶσιν, οἷς ἐζήτει αὐτός.» ( Αυτός λοιπόν ο Εσδρας, σοφός και ικανός γραμματεύς στον νόμον του Μωϋσέως, τον οποίον ο Θεός του Ισραήλ είχε δώσει, επανήλθεν από την Βαβυλώνα εις την Ιερουσαλήμ. Επειδή δε το χέρι Κυρίου του Θεού ήτο μαζί του, ο βασιλεύς έδωσεν εις αυτόν ο,τι αυτός του εζήτησε.) Έσδρας Β 7.6

 «ὅτι Ἔσρας ἔδωκεν ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ ζητῆσαι τὸν νόμον καὶ ποιεῖν καὶ διδάσκειν ἐν Ἰσραὴλ προστάγματα καὶ κρίματα» (Τούτο δέ, διότι ο Εσδρας είχεν αφοσιωθή με όλην του την καρδίαν εις την έρευναν και την μελέτην του Νομου, αφ' ενός μεν δια να τον εφαρμόζη αυτός, αφ' ετέρου δε δια να διδάσκη στον ισραηλιτικόν λαόν τας εντολάς και τας διαταγάς του Νομου αυτού.)Έσδρας Β 7.10

τάδε λέγει Κῦρος βασιλεὺς Περσῶν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς· ἔδωκέ μοι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αὐτὸς ἐνετείλατό μοι οἰκοδομῆσαι οἶκον αὐτῷ ἐν Ἱερουσαλὴμ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ. τίς ἐξ ὑμῶν ἐκ παντὸς τοῦ λαοῦ αὐτοῦ; ἔσται Θεὸς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἀναβήτω. Β Παραλ. 36,23     

(Αυτά λέγει ο Κύρος ο βασιλεύς των Περσών εις όλας τας βασιλείας της γης. Ο Κυριος ο Θεός του ουρανού μου έδωκεν αυτάς τας βασιλείας της γης και με διέταξε να ανοικοδομήσω εις την πόλιν της Ιερουσαλήμ και εις την χώραν της Ιουδαίας ναόν προς δόξαν αυτού. Ποιός λοιπόν από σας είναι από τον λαόν αυτόν των Ιουδαίων; Είναι ελεύθερος να επανέλθη εις την πατρίδα του) Β Παραλ. 36,23     

  οὕτως εἶπε Κῦρος βασιλεὺς Περσῶν· πάσας τὰς βασιλείας τῆς γῆς ἔδωκέ μοι Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αὐτὸς ἐπεσκέψατο ἐπ᾿ ἐμὲ τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον αὐτῷ ἐν Ἱερουσαλὴμ τῇ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ.Έσδρας Β 1.2

(Αυτά διέταξε Κύρος, ο βασιλεύς των Περσών· Ο Κυριος, ο Θεός του ουρανού, ο οποίος μου εδωσεν όλας τας Βασιλείας της γης, ηυδόκησε και μου ανέθεσε να ανοικοδομήσω δι' αυτόν εις την πόλιν Ιερουσαλήμ ναόν. Αυτή δε η Ιερουσαλήμ ευρίσκεται εις την χώραν της Ιουδαίας.)

  «Ἐν ἔτει πρώτῳ Κύρου βασιλέως Κῦρος ὁ βασιλεὺς ἔθηκε γνώμην περὶ οἴκου Θεοῦ τοῦ ἐν Ἱερουσαλήμ· οἶκος οἰκοδομηθήτω καὶ τόπος, οὗ θυσιάζουσι τὰ θυσιάσματα· καὶ ἔθηκεν ἔπαρμα ὕψος πήχεις ἑξήκοντα, πλάτος αὐτοῦ πήχεων ἑξήκοντα,
14 καὶ οἱ πρεσβύτεροι τῶν ᾿Ιουδαίων ᾠκοδομοῦσαν καὶ οἱ Λευῖται ἐν προφητείᾳ ᾿Αγγαίου τοῦ προφήτου καὶ Ζαχαρίου υἱοῦ ᾿Αδδὼ καὶ ἀνῳκοδόμησαν καὶ κατηρτίσαντο ἀπὸ γνώμης Θεοῦ ᾿Ισραὴλ καὶ ἀπὸ γνώμης Κύρου καὶ Δαρείου καὶ ᾿Αρθασασθὰ βασιλέων Περσῶν.( Και οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων οικοδομούσαν, και ευοδώνονταν, σύμφωνα με την προφητεία τού προφήτη Αγγαίου, και του Ζαχαρία, γιου τού Ιδδώ. Και οικοδόμησαν, και τελείωσαν, σύμφωνα με την προσταγή τού Θεού τού Ισραήλ, και σύμφωνα με την προσταγή τού Κύρου, και του Δαρείου, και του Αρταξέρξη βασιλιά τής Περσίας.)

καὶ ἐγένετο Δανιὴλ ἕως ἔτους ἑνὸς Κύρου τοῦ βασιλέως. (Και ο Δανιήλ παρέμενε έτσι μέχρι τον πρώτο χρόνο τού βασιλιά Κύρου.) Δανιήλ 1.21

Είμαι ο Ζαρθούστρα, Ζερντουστ, ή Ζωροάστρης, ο Δανιήλ των Ιουδαϊκών Γραφών.Έγιζα την περίοδο του Νεμπουτσαντεζαρ, Μπελσαζαρ, Δαρείο Υδάσπη και Κύρο» «Το ιουδαϊκό βιβλίο του Δανιήλ, είναι κλεμμένο εξ’ ολοκλήρου από βιβλία που γράφτηκαν από μένα, αφορώντας τον Ορμούζντ και τον Μίθρα.» «Αποκεκαλυμμένη Αρχαιότης», Μαρτυρία του Ζωροάστρη,  
Οι σύγχρονοι Χριστιανοί οι οποίοι λανθασμένα πιστεύουν ότι ο αποκαλούμενος σήμερα Χριστιανισμός ξεκίνησε από τον Ιησού, θα ήταν αδύνατον να αναφερθούν στους λόγους του Ευσέβιου ότι «τα δικά μας θρησκευτικά δόγματα… θεσπίζονται από την φυσική κατανόηση και [είναι] η ίδια θρησκεία με αυτήν των ευνοημένων από τον θεό ανθρώπων του παρελθόντος.» Οι πρώτοι Εθνικοί Χριστιανοί εγνώριζαν αυτό το γεγονός κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο περιέχονται ανάμεσα στα γραπτά που διασώθηκαν στην προσφάτως ανακαλυφθείσα Βιβλιοθήκη των πρώιμων Χριστιανικών γραπτών του Ναγκ Χαμάντι ένα αντίγραφο της πολιτείας του Πλάτωνα και παρόμοια γραπτά. Ο Άγιος Αυγουστίνος έγραψε: «Αυτή είναι, σήμερα, η Χριστιανική θρησκεία, η γνώση και η αποδοχή της οποίας είναι η απόλυτα βεβαία κατάσταση, ονομάστηκε μ’ αυτό το όνομα, αλλά όχι σύμφωνα μ’ αυτό το πράγμα, από το οποίο είναι το όνομα, επειδή το ίδιο το πράγμα που ονομάζεται σήμερα Χριστιανική θρησκεία, πράγματι ήταν γνωστό στους αρχαίους, ούτε ανεμένετο ποτέ από την αρχή της ανθρώπινης φυλής, μέχρι την ενσάρκωση του Χριστού, από όπου η αληθινή θρησκεία, η οποία προϋπήρχε, άρχισε να ονομάζεται Χριστιανισμός, και αυτή είναι σήμερα η Χριστιανική θρησκεία, όχι όπως ανεμένετο στο παρελθόν, αλλά όπως είχε στο παρελθόν παραλάβει το όνομα» (Opera Augustini, vol. i, p.12). Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς στα υπάρχοντα Ευαγγέλια προσηλυτίστηκε από την Εκκλησία για να υποστηρίξει τις δοξασίες του Μιθραϊσμού, ο οποίος ήταν η διεθνής θρησκεία της αυτοκρατορίας. Το πρόβλημα είναι ότι οι αρχικές διδαχές του  Δρόμου δεν είχαν τίποτα κοινό με αυτό που έφτασε να είναι Χριστιανισμός κάτω από την Παγανιστική Ρώμη.

Όταν οι Αμερικάνοι ιστορικοί γράφουν για τον Γεώργιο Ουάσινγκτον δεν ξεκινούν εξηγώντας το νόημα του Γεώργιος και το νόημα του Ουάσινγκτον. Αυτό το όνομα ήταν Γεώργιος Ουάσινγκτον επειδή ήταν πρακτικά ένα άτομο με το όνομα Γεώργιος Ουάσινγκτον. Αυτή όμως δεν είναι η περίπτωση του Ευσέβιου και του Ιησού Χριστού. Ο Ευσέβιος ξεκινά με το ιστορικό της εκκλησίας εξηγώντας αρχικά από πού προέρχεται το όνομά. Ο Μωυσής ήταν ο πρώτος που έκανε γνωστό το σεπτό και ένδοξο όνομα του Χριστού. Όταν παρέδιδε τα σημεία και τα σύμβολα ουράνιων πραγμάτων και μυστηριωδών εικόνων, σύμφωνα με τους χρησμούς τους οποίους είπε προς αυτόν. «Κοίτα, να κάνεις τα πάντα σύμφωνα με το πρότυπο το οποίο σου εμφανίσθηκε στο όρος», καθιέρωσε έναν άνθρωπο μέγα αρχιερέα του Θεού, στο βαθμό που αυτό ήταν δυνατόν, και εκείνον που ονομάστηκε Χριστός. Κι έτσι στην μεγαλοπρέπεια της υψηλής ιεροσύνης, η οποία κατά τη γνώμη του ήταν η τιμητικότερη θέση για άνθρωπο, έδωσε για να την τιμήσει και να την δοξάσει το όνομα του Χριστού». (Ὅτι δὲ καὶ αὐτὸ τοὔνομα τοῦ τε Ἰησοῦ καὶ δὴ καὶ τοῦ Χριστοῦ παρ᾿ αὐτοῖς τοῖς πάλαι θεοφιλέσιν προφήταις τετίμητο, ἤδη καιρὸς ἀποδεικνύναι. σεπτὸν ὡς ἔνι μάλιστα καὶ ἔνδοξον τὸ Χριστοῦ ὄνομα πρῶτος αὐτὸς γνωρίσας Μωυσῆς τύπους οὐρανίων καὶ σύμβολα μυστηριώδεις τε εἰκόνας ἀκολούθως χρησμῷ φήσαντι αὐτῷ «ὅρα, ποιήσεις πάντα κατὰ τὸν τύπον τὸν δειχθέντα σοι ἐν τῷ ὄρει» παραδούς, ἀρχιερέα θεοῦ, ὡς ἐνῆν μάλιστα δυνατὸν ἄνθρωπον, ἐπιφημίσας, τοῦτον Χριστὸν ἀναγορεύει, καὶ ταύτῃ γε τῇ κατὰ τὴν ἀρχιερωσύνην ἀξίᾳ, πᾶσαν ὑπερβαλλούσῃ παρ᾿ αὐτῷ τὴν ἐν ἀνθρώποις προεδρίαν, ἐπὶ τιμῇ καὶ δόξῃ τὸ τοῦ Χριστοῦ περιτίθησιν ὄνομα· οὕτως ἄρα τὸν Χριστὸν θεῖόν τι χρῆμα ἠπίστατο.)
«Έτσι λοιπόν γνώριζε καλά ότι ο Χριστός ήταν κάτι θείο.Κι αυτός έχοντας προβλέψει μέσω του αγίου Πνεύματος την προσωνυμία του Ιησού,τηνκαι την προσδιόρισε ως κάποιο διακεκριμένο προνόμιο. Διότι το όνομα του Ιησού το οποίο ουδέποτε είχε εκφωνηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους πριν την εποχή του Μωυσή, εμφανίσθηκε πρώτα και μόνον σ’ εκείνον που ήξερε ότι θα αποδεχόταν μετά τον θάνατό του, ξανά ως σημεία και σύμβολα, η υπέρτατη εντολή» Ευσέβιος Εκκλησιαστική Ιστορία, Τόμος 1,Κεφάλαιο 1. Εν παρόδω δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι υπήρξε ακόμη και ο Μωυσής και δεν υπάρχει αναφορά του Ιησού ή του Χριστού στην Παλιά Διαθήκη, αλλά τότε και πάλι γι΄αυτό οι Καθολικοί απαγορευόταν να διαβάσουν την βίβλο επί ποινή θανάτου.   ( οὕτως ἄρα τὸν Χριστὸν θεῖόν τι χρῆμα ἠπίστατο. ὁ δ᾿ αὐτὸς καὶ τὴν τοῦ Ἰησοῦ προσηγορίαν εὖ μάλα πνεύματι θείῳ προϊδών, πάλιν τινὸς ἐξαιρέτου προνομίας καὶ ταύτην ἀξιοῖ. οὔποτε γοῦν πρότερον ἐκφωνηθὲν εἰς ἀνθρώπους, πρὶν ἢ Μωυσεῖ γνωσθῆναι, τὸ τοῦ Ἰησοῦ πρόσρημα τούτῳ Μωυσῆς πρώτῳ καὶ μόνῳ περιτίθησιν, ὃν κατὰ τύπον αὖθις καὶ σύμβολον ἔγνω μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν διαδεξόμενον τὴν κατὰ πάντων ἀρχήν.)

Φυσικά ούτε το όνομά του δεν ήταν Ιησούς Χριστός ούτε ο Ευσέβιος μιλούσε για κάποιον Jesus καθότι το “j” δεν υπήρχε τότε. Πριν από την Σύνοδο της Νίκαιας υπήρχε ένας αριθμός Χριστιανικών αιρέσεων οι οποίες είχαν υιοθετήσει τον Χεσού Χριστό ως Κύριο και Σωτήρα τους. Το όνομα Χεσούς προέρχεται από το τρίτο μέλος της Δρυϊδικής Τριάδας. Υπήρξαν αρκετοί Χριστοί πριν τον Ιησού όπως ο Μαύρος Χριστός ή ο κεχρισμένος ο Χρίστος από τον Ινδό θεό Κρίσνα ο οποίος τότε ήταν γνωστός ως Κριστ ή Κρίστος. Επίσεις εξ αιτίας της ατελούς μεταφράσεως των εβδομήκοντα ο όρος Κριστ έγινε συνώνυμος με τον Ιουδαίο Μεσσία. Εξ αυτού δεν είναι ασύνηθες για τον πρωθιερέα του Ισραήλ να είναι γνωστός και ως ο Χρίστος. Έτσι, παρότι ο Ευσέβιος αναφέρθηκε εξαντλητικά στον Ιησού Χριστό, είναι φανερό ότι αυτός ο Ιησούς ήταν ένας αιθέριος υπερφυσικός Χριστός και όχι κάποιος με σάρκα και οστά.  

Ο γεγονός ότι οι Χριστιανοί σφετερίστηκαν τις γραφές του Ζωροάστη από την Περσία δεν πέρασε απαρατήρητο. Ακριβώς πριν την βασιλεία του Κωνσταντίνου υπήρξε ένας μεγάλος διωγμός κατά την βασιλεία του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Ήταν ένα καλά ιστοριογραφιμένο γεγονός, αλλά κανείς δεν φαίνεται να καταλαβαίνει γιατί συνέβη. Υπάρχει λοιπόν ένα αίτιο: «Για όλους τους ανθρώπους της διανόησης ήταν γνωστή η ιστορία ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν τίποτε άλλο εκτός από την αναβίωση της παλιάς ιστορίας του Ινδού Κ(Χ)ρίστου ή Κρίσνα. Και όταν καλούνταν να δείξουν γιατί πίστευαν αυτοί δεν μπορούσαν παρά να δείξουν γραπτά του Μαρκίονα και του Λουκιανού, Ρωμαίων που έκλεψαν τα γραπτα του Απολλόνιου του Τυανέα…» J.M. Roberts, «Aποκεκαλύμμένη Αρχαιότης», Μαρτυρία του Γάιου Βαλέριου Μαξιμιλιανού Γαλέριου, Αυτοκράτορα της Ρώμης.

Η μαρτυρία συνεχίζει με: « Κατά τις μάχες ένας Πέρσης Στρατηγός και κατά την κατάληψη του στρατοπέδου του, απέκτησα τις γραφές του Ζωροάστρη και ο Διοκλητιανός τα υπέβαλε σε σύγκριση με τα γραπτά των Χριστιανών. Οι Χριστιανικές Γραφές απεδείχθη ότι ήσαν πλαστογραφημένες, κι γι΄αυτό και το αιματηρό διάγγελμα εναντίον τους.» (ίδια πηγή). Με άλλες λέξεις ο Αυτοκράτορας Διοκλητιανός έμαθε ότι οι Χριστιανική Θρησκεία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η θρησκεία του βασικού εχθρού της Ρώμης της Περσίας και η οποία απ’ότι φαίνεται τον εξόργιζε υπερβολικά.

 «Ο Διοκλητιανός δεν ήταν Αντι-Χριστιανός κατά την διάρκεια του πρώτου μέρους της βασιλείας του και οι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι ο Γαλέριος αποφάσισε να τον εξωθήσει στους διωγμούς καίγοντας μυστικά το Αυτοκρατορικό παλάτι και επιρρίπτοντας την ευθύνη σε Χριστιανούς δολιοφθορείς. Ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο δράστης της φωτιάς, προκλήθηκε η οργή του Διοκλητιανού που εξαπέλυσε έναν από τους τελευταίους και μεγαλύτερους Χριστιανικούς διωγμούς στην Ιστορία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας» Wikipedia