Και τι είναι η Αναγέννηση; Μα τι άλλο εκτός από το να ξαναγράψουμε τους μύθους μας και να ξαναερμηνεύσουμε τις αλληγορίες μας. Λειτουργίες που δεν μπορούν να ευοδωθούν με έναν στρατό μαυροφόρων πάνω από το κεφάλι μας. Για να τους ξεφορτωθούμε αρκεί να τους στερήσουμε την πηγή της δύναμής τους, ρίχνοντας φως στα πανάρχαιά τους ψέματα. Την ιστορικότητα του Χριστού, την εσχατολογική ανάσταση των σωμάτων, την αιώνια κόλαση/ τιμωρία μιας στιγμιαίας απειθαρχίας και μερικές ακόμη ανυπόστατες τερατολογίες. Αν γίνουν αυτά δεν θα τολμούν πλέον να έχουν λόγο για την κοινωνική, οικογενειακή και σεξουαλική μας ζωή και μοιραία θα καταστούν άχρηστοι σ’ αυτούς που εδώ και αιώνες χρησίμευαν σαν εργαλείο άσκησης τρόμου και καταπίεσης.

Οι νυχτερινοί να φεύγουν, αλλάζουμε βάρδια. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι καινούργιοι. Το πρόβλημά μας δεν είναι αυτοί. Είναι το μικρό δημιουργικό κενό, ο μετεωρισμός ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, είναι αυτό που, εν τέλει, πυροδοτεί την θρυαλλίδα της Ιστορίας.

Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Στον αχνό αντίκτυπο των εμβατηρίων

Το κείμενο αυτό το δημοσίευσα και στο άλλο blog που διαχειρίζομαι. Λίγο διαφορετικό αλλά βασικά το ίδιο. 


Αναλογίζομαι ακούγοντας το βουητό του κόσμου και των εμβατηρίων σήμερα την 28/10  πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα. Σίγουρα είναι καλύτερα από το να είμαι στην Συρία, την Τουρκία ή τις χώρες του Περσικού κόλπου. Αλλά και πάλι φτάνει αυτό; Δεν είμαι υποχρεωμένος να αφήσω καλύτερο τον κόσμο απ’ ότι τον παρέλαβα; Σίγουρα ναι, μιας και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι άλλες ζωές και τέτοια δεν υπάρχουν. Κάτι για το οποίο θα ήθελα πολύ να δω μια βελτίωση είναι η κατάργηση των αντιφάσεων μεταξύ του Συντάγματος της Χώρας μου και του Ποινικού της Κώδικα.


 Πάρτε μια κραυγαλέα αντίθεση
 
Από το Σύνταγμα της Ελλάδος:

Άρθρο 13
Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.

 Άρθρο 14
Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του, τηρώντας τους νόμους του Κράτους.

Άρθρο 16
Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες· η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους. Η ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελευθερία της διδασκαλίας δεν απαλλάσσουν από το καθήκον της υπακοής στο Σύνταγμα.
Από τον Ποινικό Κώδικα:

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΠΙΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Άρθρο 198
Κακόβουλη βλασφημία
1.       Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό.
2.       Όποιος, εκτός από την περίπτωση της παρ. 1, εκδηλώνει δημόσια με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών.

Άρθρο 199
Καθύβριση θρησκευμάτων
1.    

   Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

Η διατήρηση αυτής της πρόδηλης αντίφασης ανάμεσα στον πρωταρχικό Νόμο του κράτους από τον οποίον οφείλουν να απορρέουν οι υπόλοιποι  και τον ποινικό κώδικα αποτελεί  πολύ κακή υπηρεσία στους επόμενους. Πιθανώς εξ αιτίας αυτής της κακής υπηρεσίας να δούμε να δικάζονται συμπολίτες μας από αυτόκλητους υπερασπιστές του «πολιτισμού» των λαθρομεταναστών και των προσφύγων ή άλλα χειρότερα και απρόβλεπτα αυτήν την στιγμή πράγματα. 

Το να αποδέχεσαι να λατρεύεται το γκρι στη χώρα σου, δηλαδή την μεσοβέζικη κατάσταση όπου δεν λέγονται φωναχτά τα πράγματα και βρίσκονται πάντα συμβιβαστικές λύσεις και μεγάλη δόση συναλλαγής, δεν είναι δείγμα υγείας. Το φλου και το περίπου μας βόλεψε αρκετά τις προηγούμενες δεκαετίες. Κανείς δεν ήθελε να πει τα πράγματα με καθαρό τρόπο για να μη φανεί κακός, σχολαστικός ή και φασίστας. Το κόλημμα στην λάσπη της απραξίας μας κάνει στάσιμους σε μια κατάσταση από την οποία ξέφυγαν όλες οι χώρες του χτυπήθηκαν από την προηγούμενη κρίση.  Κι αυτό είναι το λιγότερο. Τα χειρότερα έρχονται κι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι η σαφήνεια στόχων και κανόνων. Κάτι που σήμερα πια δεν απαιτεί και τόσο μόχθο για να γίνει αποδεκτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου