Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Δεκεμβρίου – Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από μικρό παιδί είχε «πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού». Β” προς Τιμόθεον, α” 7..(σημ blogger: H B' προς Τιμόθεον εδώ. Aν βρείτε κάτι πείτε τό μου. Έγώ Πατάπιο όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα. Μόνον "αγάπη και σωφρονισμό").

Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και συνετά να κυβερνά τον εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή, διατηρώντας την αγνότητα, αλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε και τους συνανθρώπους του.
Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε.
Αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο.
Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες.
Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία.
Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του.
Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία.
Μετά από καιρό, ο Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί, θέλοντας να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές.
Όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί.
Έτσι και πάλι έγινε γνωστός και πέθανε θεραπεύοντας αρρώστους.Άπολυτίκιον. Ήχος γ”. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι” ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας· και δοξασθείς απάθειας ταις χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Αυτά ξεσηκώθηκαν από το site Hellasforce που έχει σαν προμετωπίδα του αρχαίους Ελληνικούς Ναούς και κάτι τέτοια. 

Υπάρχει όμως και μια «μυθικιστική» αναφορά.

Ο νάος από πίσω. Δύο κόγχες! ανακατασκευασμένος;

Ο Άγιος Πατάπιος στη Βέροια είναι μια Εκκλησία που βρίσκεται στην καρδία της Αρχαίας πόλεως χτισμένη πάνω σε σπαράγματα τα οποία βρέθηκαν σε σχετικά πρόσφατες ανασκαφές. Ο Άγιος Πατάπιος μου ήταν γνωστός σαν τον Άγιο στον οποίο προσέτρεχαν ή «συνιστούσαν» όλες οι θρησκόληπτες γριές της παιδικής μου ηλικίας για την θεραπεία των ασθενειών του λαιμού. Η προτεστάντισσα μάνα μου τα προσπερνούσε χωρίς συζήτηση, ο δε άθεος πατέρας μου με κάτι που ξεκινούσε από χλευασμό και κατέληγε σε βαρύ χλευασμό. Όσο για μένα είχα μείνει να αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να κατεβάσει το μυαλό μιας σαλεμένης γριάς. Κι όμως τα πράγματα είχαν, μάλλον, βαθύτερο νόημα. Ίσως Αιγυπτιακό, όπως τα συναξάρια  συμφωνούν.

Αυτά είχα στο μυαλό μου μέχρις ότου ο φίλος και παλιός συμμαθητής Τριαντάφυλλος Κ. μου έστειλε πριν δυο τρία χρόνια ένα απόσπασμα ενός βιβλίου του καθηγητή μας Θωμά Γαβριηλίδη ο τίτλος του βιβλίου είναι οι εκκλησίες της Βέροιας. Νομίζω δηλαδή.

Σήμερα αναστηλώνεται. Δεν έχει "πάρτι";

Μεταφέρω αυτούσιο απόσπασμα «Το ερώτημα είναι: Πριν από το ναό του 15^ου αι. υπήρχε στη Βέροια παλαιότερος ναός του Αγίου Παταπίου; Ένα άλλο ερώτημα αναπάντητο για την ώρα είναι το εξής: Στην περιοχή του Λουτρακίου πριν το 1904 όταν βρέθηκε στο Ιερό Σπήλαιο των Γερανείων το λείψανο του Αγίου Παταπίου υπήρχε κάποιος ναός με το ΄λονομά του, ήταν πλατιά στο λαό της περιοχής γνωστός ο Άγιος;

Στις 89 Δεκεμβρίου, γιόρταζε ο Άγιος Πατάπιος. Στην παλιά εκκλησούλα του υπήρχε το αδιαχώρητο. Προπάντων γυναίκες διαφόρων ηλικιών και λίγοι άντρες κυρίως γεροντάκια που έρχονται για να αναπολήσουν τα χρόνια ποπυ τους έφερναν στον Άγιο οι μανάδες τους για να ποιούν αγιασμό από το λαιμό του Αγίου Παταπίο» για να γίνουν καλά τα λαιμά τους.

Σιγά που δεν θα έβγαζαν τσαρδάκι

Με προθυμία μου έδιναν την απάντηση: Ο Άγιος Πατάπιος είναι γιατρός για το λαιμό. Ο καθένας είχε να μου πει και ένα θαύμα. …

…Τον λεγόμενο «λαιμό του Αγίου Παταπίου» είχα την καλή τύχη να τον δω στο ναό των Αγίων Αναργύρων όπου φυλάσσεται. Μοιάζει να είναι ένα κομμάτι, το επάνω, μιας αρκετού πάχους σωληνωτής πατριαρχικής ράβδου με λεία μπρούντζινη επιφάνεια. Στο σχεδόν στρογγυλό πρόσωπο του κεφαλιού της ράβδου (το μήκος της είναι περίπου μια πιθαμή) υπάρχει ασημένια επιφάνεια χαραγμένη από χέρι λαϊκού τεχνίτη η μορφή του Αγίου Παταπίου με ευανάγνωστη επιγραφή ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ. Η ασημένια πλάκα έχει ένα χαριτωμένο κέντημα και πέντε οπές, δύο μεγάλες με σκαλησμένα τα χείλη και τρεις μικρές απλές. Στο επάνω μέρος του μπρούντζινου σωληνωτού λαιμού μέσα σε κεντημένη κορνίζα υπάρχει μια αρκετά ιδιόρρυθμη επιγραφή που μάλλον διαβάζεται ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ και χρονολογία 1811,

Ο Άγιος Πατάπιος κρατάει στο δεξί του χέρι κάτι σαν αυτό που περιγράψαμε ως λαιμ, ένα καλογερικό ραβδί και ένα κομποσχοίνι, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει ένα ειλητάριο. Εντύπωση προκαλούν τα πολλά σύμβολα που έχει ο Άγιος στα χέρια του. Το κάτω μέρος του σωληνωτού λαιμού είναι πρόχειρα σφραγισμένο και έχει μια μικρή οπή…

…. Όσα θα γράψω στη συνέχεια,… είναι ανεξέλεγκτες υποθέσεις…

…Προσπαθώντας να δώσω απάντηση στο ερώτημα που προανέφερα «Μήπως η λατρεία του Αγίου Παταπίου αντικατέστησε παλαιότερη λατρεία στην περιοχή και ποια;»

….Ύστερα από την πρώτη υπόθεση σύμφωνα με την οποία ο λαός πιθανόν παρετυμολογόντας το όναμα του Αγίου το θεώρησε σύνθετο με πρώτο συνθετικό το ρήμα πατώ, προχώρησα σε μια δεύτερη υπόθεση. Ο Άγιος Πατάπιος είναι αυτός του πατά (νικά) τον Άπιν (θάνατον πατήσας). Ο λαός τον λέει και Άγιο Πατάπη.

Η δεύτερη αυτή υπόθεση είναι πολύ ενδιαφέρουσα γιατί το όνομα Άπις αναφέρεται και σε Αιγυπτιακές αλλά και σε αρχαίες Ελληνικές πηγές. Αξίζει τον κόπο να μνημονεύσουμε μερικούς από αυτούς που έμειναν στην ιστορία με το όνομα Άπις.

Αρχίζουμε από τον συμπατριώτη του Αγίου Πατάπη, τον Αιγυπτιακό θεό Άπι που ήταν η πληρέστερη ενσάρκωση Θεού σε ζώο. Ο βους Άπις ήταν στη ζωολατρεία των Φαραώ η ενσάρκωση του Θεού Φθα.

Στα χρόνια του Μ. Αλεξάνδρου και μετέπειτα ο Άπις ως Σάραπις έγινε ο επισημότατος Θεός της Ελληνικής Αιγύπτου.

Φθα

Ο Φθα θεωρούταν ο αρχαιότερος των θεών «πατήρ των ισχυρών πατέρων, πατήρ της πρώτης γνώσεως, δημιουργός του ωού του ήλιου και του ωού της σελήνης, δημιουργός εαυτού…»

Παριστάνεται με σώμα μούμιας και κώλυμα σφιχτό στο κεφάλι… Με τα δύο χέρια κρατά σκήπτρο που καταλήγει στα σύμβολα της αρχής και της ευστάθειας. Το όνομά του σημαίνει «αρχιτέκτων της πλάσης..». Θεωρείται αυτός που αποκατέστησε την αιώνια δικαιοσύνη στη γη.

Οι Έλληνες τον ταύτιζαν με τον Ήφαιστο… Πολλά λοιπόν και ενδιαφέροντα μας παραδόθηκαν για τον Φθα-Άπη.

Άπις

Άπις, όμως, γεγόταν και από τους αρχαίους Έλληνες ένας γιός του Θεού Απόλλωνα, που ήταν γιατρός και μάντις. Αυτός έλεγαν ότι καθάρισε το Άργος από άγρια και φθοροποιά στοιχεία και ότι ήταν ο πρώτος νομοθέτης των Ελλήνων..»

Σέραπις

Μ’ αυτά τα υπαινικτικά ο καλός μου δάσκαλος (τον είχα καθηγητή στο γυμνάσιο) μας είπε πως ο Φθα-Άπις  δεν ήταν παρά ο καθ΄ημας Πατάπης ή Πατάπιος. Η Βέροια πάντως είχε Σεραπείο. Ακόμη δεν μας έχουν πει που.

Μετά απ’ όλα αυτά που βρίσκεται ο λαιμός; Ρώτησα κατ’ ιδίαν τον κ. καθηγητή. Επανέλαβε την άστοχη πρώτη του υπόθεση, Εδώ λοιπόν μπαίνει η αστροθεολογία και μάλιστα με πολύ απλό τρόπο.

Τα ζώδια είναι κατά βάση κωδικοποίηση της γνώσης πάνω στην ανθρώπινη ψυχή και το σώμα. Τώρα το ότι τα κάναμε αστικό μύθο σήμερα είναι μια άλλη ιστορία, Έτσι κάθε ζώδιο αντιστοιχεί σε ένα τμήμα του ανθρώπινου σώματος. Ο Κριός για παράδειγμα έχει τον «οίκο» του στο κεφάλι. Εξάλλου αυτό χρησιμοποιεί για να επιτεθεί. Ο λεοντόκαρδος λέων κατοικεί στην καρδιά, ο ασυγκράτητος σκορπιός στα γεννητικά όργανα ο Τοξότης στους μηρούς και ο Ταύρος; Που αλλού; Στο λαιμό. 

Έτσι αποκτούμαι ακόμη μια απόδειξη του πόσο δανεικός και πλαστογραφημένος είναι ακόμη και ένας άγιος β’ επιλογής όπως ο Άγιος Πατάπιος, που γιορτάζει την 8 Δεκεμβρίου κάθε χρονιάς.