Και τι είναι η Αναγέννηση; Μα τι άλλο εκτός από το να ξαναγράψουμε τους μύθους μας και να ξαναερμηνεύσουμε τις αλληγορίες μας. Λειτουργίες που δεν μπορούν να ευοδωθούν με έναν στρατό μαυροφόρων πάνω από το κεφάλι μας. Για να τους ξεφορτωθούμε αρκεί να τους στερήσουμε την πηγή της δύναμής τους, ρίχνοντας φως στα πανάρχαιά τους ψέματα. Την ιστορικότητα του Χριστού, την εσχατολογική ανάσταση των σωμάτων, την αιώνια κόλαση/ τιμωρία μιας στιγμιαίας απειθαρχίας και μερικές ακόμη ανυπόστατες τερατολογίες. Αν γίνουν αυτά δεν θα τολμούν πλέον να έχουν λόγο για την κοινωνική, οικογενειακή και σεξουαλική μας ζωή και μοιραία θα καταστούν άχρηστοι σ’ αυτούς που εδώ και αιώνες χρησίμευαν σαν εργαλείο άσκησης τρόμου και καταπίεσης.

Οι νυχτερινοί να φεύγουν, αλλάζουμε βάρδια. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι καινούργιοι. Το πρόβλημά μας δεν είναι αυτοί. Είναι το μικρό δημιουργικό κενό, ο μετεωρισμός ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, είναι αυτό που, εν τέλει, πυροδοτεί την θρυαλλίδα της Ιστορίας.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Επανάληψη ενός κειμένου


Το κείμενο στο link γράφτηκε για ένα πρακτικό θέμα. Τον κανονισμό των κοιμητηρίων της πόλης μου. Θέλοντας και μη η κουβέντα στην διάρκεια της Διαβούλευσης πήγε και στην Θρησκεία. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το 1998 πίστευα ότι η δοξασία ότι κάποια στιγμή θα αναστηθούν οι νεκροί και με τα φυσικά τους σώματα θα αρχίσουν να κόβουν βόλτες στους δρόμους ανήκει μόνον στους Ιεχωβάδες. Τότε άκουσα κάποιον Μητροπολίτη να λέει τα ίδια και ανατρίχιασα. Σήμερα όπως φαίνεται και στο κείμενο η ανατριχίλα έφυγα και την θέση της όπως πάντα πήρε η κοινή λογική.
Θα με τιμούσαν κάποια σχόλιά σας.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)