Συνεισφορά στα ΙΖ Παύλεια

Ένα μικρό ιστορικό

Είχα πεί πως φέτος δεν θα συνεισφέρω στον θεσμό των Παυλείων. Τι θα είχα άλλωστε να πώ; Συμμετείχα, με τον δικό μου, έστω, τρόπο στα 13^α και 14^α Παύλεια .  Έδωσα την άποψή μου για την ανύπαρκτη ιστορικότητα του Ιησού, παρείχα στοιχεία  για την άποψη που είχε ο Παύλος για τον Ιστορικό Ιησού στην προς Γαλάτας επιστολή του (ανύπαρκτο τον θεωρούσε και αυτός) και διερεύνησα το πόσο «σάρκα και οστά» είχε ο ίδιος ο Παύλος.
Η άποψη που αποκρυστάλλωσα και άφησα να εννοηθεί ήταν πως υπήρχε σίγουρα κάποιος που   υπέγραψε τέσσαρες επιστολές με το ψευδώνυμο Παύλος και αυτός δεν ήταν άλλος από τον Μαρκίωνα. Έναν χριστιανό του δεύτερου αιώνα  το οποίο φυσικά η επίσημη εκκλησία θεωρεί αιρετικό.  Αρκετά δηλαδή για να μη μιλήσεις άλλο. Στο κάτω κάτω της γραφής στις 15000 λέξεις που έγραψα δεν πήρα παρά μια χλιαρή απάντηση από έναν κληρικό κι αυτήν το 2006. Το 2007 κανείς δεν καταδέχθηκε να με απαντήσει.

Το ερέθισμα

Και θα ήταν έτσι τα πράγματα, δηλαδή εγώ θα διάβαζα ασταμάτητα  θα ταξίδευα με κάθε ευκαιρία και θα ρωτούσα με πάθος,  χωρίς φυσικά να γράφω, αν δεν έπεφτε στα χέρια μου το άρθρο κάποιου Νίκου Γρηγοριάδη στην Μακεδονική. Ο Νίκος Γρηγοριάδης μάλλον είναι το πρόσωπο με το οποίο είχα τηλεφωνηθεί πρόπερσι. Θυμάμαι ότι μου έστειλε με FAX το απόσπασμα από τις Βάκχες του Ευριπίδη όπου ο Διόνυσος εμφανιζόμενος μέσα σε φως συμβούλευε τον      να μη «λακτίζει κέντρα» . Το απόσπασμα τοποθέτησα στο   κείμενο της μετάφρασης ενός άρθρου του ken hamphrey  που φιλοξενείται πλέον στη σελίδα www.jesusneverexisted.com. Τον ευχαριστώ.

Μύθοι-ιστορία -προπαγάνδα

Στο  γραπτό  του ο ΝΓ (για το οποίο σημειωτέον δεν έλαβε καμιά απάντηση, και σιγά να μη τον απαντούσαν τον άνθρωπο δηλαδή) αναρωτιόταν τι είδε ο Παύλος στο όραμα στο δρόμο για τη Δαμασκό και συνέκρινε το όραμα αυτό με το αντίστοιχο του Κωνσταντίνου λίγο πριν την μάχη στη Μουλβία γέφυρα. Λογικός ειρμός. Ο Ιησούς, το Μυθικό πρόσωπο που «ιστορικοποιήθηκε» χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων, ο Παύλος, ψευδώνυμο πάνω στο οποίο κτίσθηκε μια …ιστορική διήγηση, αφού φυσικά δαιμονοποιήθηκε ο άνθρωπος που το χρησιμοποίησε και τέλος ο Κωνσταντίνος το ιστορικό πρόσωπο που αγιοποιήθηκε. Δαίμονες, άγιοι, μύθοι, ιστορία και παραμύθια…

Δεν φιλοδοξώ να παρουσιάσω μια πραγματεία πάνω στην παρακμή του αρχαίου κόσμου και την συνακόλουθη ανάδυση του Χριστιανισμού. Δεν είναι της παρούσης. Θα μείνω στα σημεία. Τα highlights που λένε.

Το σημάδι στον ουρανό.

Το σημάδι που θα μπορούσε να ήταν ένας σταυρός ή το Χι Ρο. Όσον αφορά στον σταυρό αυτός χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τον Χριστιανισμό μόλις και μετά βίας τον ένατο αιώνα. Λογικό. Πιο μπροστά η νέα θρησκεία προσπαθούσε ακόμη να επιβληθεί και εργαλεία βασανισμού δεν μπορούσαν να αποτελούν προμετωπίδα της.  Θα τρόμαζαν. Αντίθετα μετά την απόλυτη επιβολή της  αυτή η προμετωπίδα έδειχνε τι επρόκειτο να συμβεί σε όσους έφευγαν από το ποίμνιο. Όφειλαν να τρομοκρατήσουν.  Φυσικά ο σταυρός χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο για καμιά δεκαριά θρησκείες της εποχής του συγκρητισμού (pax romana).

To Χι Ρο;

Βέβαια μια πιο ρεαλιστική ερμηνεία είναι ότι σημαίνει χρήσιμο ή απλά χρήμα. Ότι και για τον κλήρο σήμερα.

Λιγότερο γνωστό και περισσότερο πιπεράτο. Ήταν σύμβολο της δυναστείας των Πτολεμαίων!   Υπάρχει σε νομίσματα του -180. Στην αρχή δεν είχε καμιά σχέση με γράμματα. Ήταν το αποτύπωμα του πέλματος του αετού. Οι βασιλιάδες οι Στρατηγοί και οι πρόεδροι αρέσκονται να τους λένε ότι μοιάζουν  με αετούς και λιοντάρια. Το ίδιο και οι Πτολεμαίοι. Το Ρο ήταν το μεγάλο νύχι του αρπακτικού. Συντηρητικότερες ερμηνείες το θέλουν να σημαίνει χρήσημον ή χρήμα. Ότι σημάινει και για τον σημερινό κλήρο.

Το επιμύθιο

Δηλαδή ο Κωνσταντίνος δεν οραματίσθηκε παρά την συνέχιση της βασιλικής του εξουσίας μέσω ενός εργαλείου βασανιστικής εκτέλεσης και τα κατάφερε μια χαρά. Και να φαντασθεί κανείς ότι ιστορικά δεν διέθετε  καμιά από τις αρετές των προκατόχων του. Τίποτε από την επιείκεια του Καίσαρα, το οργανωτικό πνεύμα του Αύγουστου, την ανεκτικότητα του Τραϊανού και την σοφία του Μάρκου Αυρηλίου.  Άγιος…