Cyberchurches...

Εδώ  διάβασα ένα κείμενο που αναφερόταν στο κίνδυνο, κατά την άποψη του συντάκτη του, από τις διαδικτυακές εκκλησίες  "cyberchurches" (!). Έλεγε ότι έλεγε ο άνθρωπος και όποιος θα ήθελε να μάθει τι δεν έχει παρά να ανοίξει το link. Αλλού είναι το θέμα.

Το μέσο είναι το μήνυμα όπως συνήθιζαν να λένε την προηγούμενη και προπροηγούμενη δεκαετία. Λάθος βέβαια πέρα για πέρα στον πυρήνα του αλλά εδώ το πράγμα επιβεβαιώνονταν πέρα για πέρα. 

Η κεντρική ιδέα

Ας πάμε πίσω στον μακρινό 4^ο αιώνα. Τότε που ένας  ένας Αυτοκράτορας θεμελίωσε για πρώτη φορά στην δυτική ιστορία αυτό που σήμερα ονομάζουμε ολοκληρωτισμό. Μια αντίληψη άσκησης της εξουσίας που την υπαγόρευε μια πρόσφατη άνευ προηγουμένου κλιματική αλλαγή, ( τον 3^ο αιώνα η πλανητική θερμοκρασία έπεσε κατά 10 βαθμούς)  η ανάμνηση της οποίας επέβαλε να κρατηθούν  οι αγροτικοί πληθυσμοί στην ύπαιθρο, προκειμένου να ταΐσουν όλους τους υπόλοιπους.  Είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό πως αυτό δεν μπορούσε να γίνει με την χρήση μόνον ενός μέσου της εξουσίας δηλαδή της βίας απαιτούσε και το δεύτερο : Το ψεύδος. 

Έτσι στην θρησκεία εκχωρήθηκαν μια σειρά από εργαλεία όπως:

1. Ο άμβωνας. Η αυθεντία μέσα από την οποία μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες που είχαν αποκλειστεί από την μόρφωση διαμορφώνονταν με βομβαρδισμό πληροφοριών, εντολών και εκφοβισμού.,
2. Τα εξομολογητήρια:Έένα σημείο ψυχοθεραπείας και κατά μόνας διάπλασης των ατόμων αλλά και ταυτόχρονα ένα παντοδύναμο μέσο συλλογής πληροφοριών που μεταβιβάζονταν στην κοσμική εξουσία.
3. Ο έλεγχος της σεξουαλικότητας: Μέσα από το έλεγχο του γάμου και της αναπαραγωγής.
4. Το παιχνίδι των ενοχών και η διαχείριση του φόβου του θανάτου και ότι σχετίζεται μ΄αυτόν.

Κι όλα αυτά μέσω της ίδρυσης ενός προσηλωμένου μέσω της αγαμίας ( και πιθανώς της ομοφυλοφιλίας) σώματος ανδρών που απολάμβαναν σειρά ευεργετημάτων  (και της μόρφωσης συμπεριλαμβανόμενης)

Τα επέκεινα

Σήμερα είναι δύσκολο να ελέγξεις την ροή των πληροφοριών μέσω του άμβωνα. Απλά και μόνον γιατί είναι πλέον απηρχαιωμένο εργαλείο.  Η τυπογραφία τον 15^ο αιώνα, ο κινηματογράφος τον 20^ο και το διαδίκτυο τέλει του 20^ου και του 21^ο τον αχρήστεψαν. Ούτε καν οι κληρικοί της νέας εποχής έχουν την μορφή των παλιών. Είναι ξυρισμένοι αρωματισμένοι καλοντυμένοι και εξαιρετικά μορφωμένοι. Οι σημερινοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης λέγονται δημοσιογράφοι ή bloggers  ή κάτι παρόμοιο και φυσικά είναι ακαταμάχητοι στον δικό χώρο. Άρα;

Άρα τι; Η δημιουργία μια διαδικτυακής εκκλησίας ήταν το αναμενόμενο. Το θέμα είναι πως ούτε κι αυτό θα κρατήσει για πολύ. Η σημερινή κοινωνία που μεταβάλλεται ραγδαία και παράγει συνέχεια  νέα εργαλεία τα οποία με τη σειρά τους γίνονται τα νέα μέσα επιβολής του ψεύδους της εξουσίας όπως άλλωστε ήταν και παραμένει η παραδοσιακή θρησκεία.