Και τι είναι η Αναγέννηση; Μα τι άλλο εκτός από το να ξαναγράψουμε τους μύθους μας και να ξαναερμηνεύσουμε τις αλληγορίες μας. Λειτουργίες που δεν μπορούν να ευοδωθούν με έναν στρατό μαυροφόρων πάνω από το κεφάλι μας. Για να τους ξεφορτωθούμε αρκεί να τους στερήσουμε την πηγή της δύναμής τους, ρίχνοντας φως στα πανάρχαιά τους ψέματα. Την ιστορικότητα του Χριστού, την εσχατολογική ανάσταση των σωμάτων, την αιώνια κόλαση/ τιμωρία μιας στιγμιαίας απειθαρχίας και μερικές ακόμη ανυπόστατες τερατολογίες. Αν γίνουν αυτά δεν θα τολμούν πλέον να έχουν λόγο για την κοινωνική, οικογενειακή και σεξουαλική μας ζωή και μοιραία θα καταστούν άχρηστοι σ’ αυτούς που εδώ και αιώνες χρησίμευαν σαν εργαλείο άσκησης τρόμου και καταπίεσης.

Οι νυχτερινοί να φεύγουν, αλλάζουμε βάρδια. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι καινούργιοι. Το πρόβλημά μας δεν είναι αυτοί. Είναι το μικρό δημιουργικό κενό, ο μετεωρισμός ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, είναι αυτό που, εν τέλει, πυροδοτεί την θρυαλλίδα της Ιστορίας.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Προσκυνώντας το Ιερόν αγκάθιον



Είχα την ανεπιβεβαίωτη άποψη πως η ραγδαία πρόοδος της Ινδίας στα Μαθηματικά και κυρίως στην βιομηχανία του soft ware οφειλόταν κυρίως σε μια στάση ζωής που υπαγορευόταν από τον Ινδουισμό. Για να γίνω σαφέστερος από τον τρόπο με τον οποίο ευρείες κοινωνικές μάζες αντιλαμβάνονται το φάσμα των πολυθεϊκών οντοτήτων τους. Η στάση αυτή διαφέρει από την αντίστοιχη δική μας που συντριπτικά μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας επιμένει στην δεύτερη ήδη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα να θεωρεί πως ο Χριστός ήταν ένα Ιστορικό πρόσωπο.
Ο μέσος Ινδός γνωρίζει ότι ο Βράχμαν ο Βισνού ο Σίβα (η Ινδουιστική Αγία Τριάδα) αλλά και η Θεά Κάλι (η μαύρη Παναγία αντίστοιχα) καθώς και ένα
o Krisna μωρό (γλυκούλι δεν μπορείς να πεις..)
σύνταγμα αγίων/θεοτήτων αρκετοί από τους δεν είναι καν άνθρωποι, είναι έννοιες και σύμβολα μέσα από τα οποία θα επιτύχει μια ψυχική ισορροπία και ανάπτυξη.  Αυτό του δείνει μιά εξοικίωση με την χρήση συμβόλων. Ότι ακριβώς είναι το soft ware ή τα μαθηματικά.

Αυτά σκεφτόμουν όταν έμαθα ότι στην πόλη μου θα μεταφερθεί ένα αγκάθι από το στεφάνι του Χριστού. Θυμίζω ότι στον Χριστιανικό Συμβολισμό το στεφάνι του Κυρίου είναι το αντίστοιχο των ακτινών του στεφανιού του Φαέθωνα δηλονότι και οι δύο έλκουν την καταγωγή από την ανάγκη του ανθρώπου να τιμήσει τον ζωοδότη ήλιο. Τα αγκάθι λοιπόν θα πάνε άνθρωποι να το προσκυνήσουν, φυσικά θα αφήσουν λεφτά εκεί, αλλά αυτό είναι το λιγότερο γιατί κανείς απ’ αυτούς δεν θα τολμήσει να σκεφτεί κάτι πέρα από αυτά που προγραμματίσει να σκέφτεται ο Κωνσταντίνος 17 αιώνες πριν. Το ότι το Κωνσταντίνιο εύρημα  ήταν επιβεβλημένο λόγω μιας βίαιης κλιματικής αλλαγής που διέλυσε την γεωργία κατά την διάρκεια του 3ου αιώνα είναι κάτι που ούτε το ξέρουν ούτε πρόκειται να το μάθουν ποτέ οι προσκυνητές που αγκαθιού. Για όσους δεν ξέρουν τον 3ο αιώνα είχαμε την μεγαλύτερη πτώση θερμοκρασίας των τελευταίων 25000 ετών. Η γεωργική παραγωγή καταστράφηκε και προκειμένου τον 4ο αιώνα να ξαναμπεί σε κίνηση χρειαζόταν έναν μεγάλος πληθυσμός καρφωμένος στα χωράφια. Οι τρομακτικές παραδοξολογίες του Κωνσταντίνιου Χριστιανισμού ήταν η εύκολη λύση. 

Σήμερα δεν έχουμε πρόβλημα καταστροφής της Γεωργικής παραγωγής. Αντίθετα η ανθρωπότητα ετοιμάζεται να κάνει ένα τεράστιο άλμα το οποίο περιέργως δεν ξέρουμε πιο θα είναι. Έτσι λοιπόν το αρχαίο εργαλείο του Χριστιανισμού, όσο κι αν βελτιώθηκε ή έστω μεταλλάχθηκε για να παίξει τον ρόλο του καλουπιού αυτοκρατοριών (χερσαίων ή ναυτικών), είναι μάλλον ατελές.
Δεν υπάρχει από μέρους του συντάκτη του παρόντος πρόταση. Αν υπήρχε δεν θα ήταν blogger αλλά φιλόσοφος. Φιλόσοφος όμως δεν είναι. Ούτε καν καλός Blogger. Υπάρχει όμως κάτι άλλο που μπορεί στη φάση αυτή να αναδειχθεί. Το πώς διαβρώνει η κυριολεκτική ερμηνεία ψυχολογικών κειμένων τον πολιτισμό. Και αυτό όχι στην υποσαχάρια Αφρική αλλά στην καρδιά του Πολιτισμού και της Δύναμης του πλανήτη. Τις ΗΠΑ. Για όσους δεν κατάλαβαν σε επόμενες αναρτήσεις θα περιγραφεί το κίνημα του Δημιουργισμού (Creationism) που σακατεύει την κοινή λογική στις μεσοδυτικές κυρίως Πολιτείες των ΗΠΑ.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου