Το νέο άβατο του Άθωνα

Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό πάμε από βλακεία σε βλακεία. Τη μια μια ανακρίτρια απαγορεύει την προβολή μιας δημοσιογραφικής έρευνας γιατί λέει υπάρχει ταυτόχρονα και δικαστική. Καλά, πλάκα μας κάνει η κυρία. Την άλλη διώκεται blogger γιατί λέει δημοσίευσε απόσπασμα της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως. 

Στο τέλος βέβαια εμφανίσθηκε αυτός. Φυσικά δεν είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί. Το κακό πάντα ακολουθείται από το χειρότερο. Η παρακμή είναι πολύ πιο εύκολη από την εξέλιξη. Απλώς περιμένεις να σου συμβεί.

Τι είπε το άτομο.

Κατ΄αρχήν που το είπε. Στο site δόγμα (Δ-shop:Αποκτήστε τον Άγιο προστάτη της οικογένειάς σας).

Ποιο είναι το άτομο::Γενικός γραμματέας Μέσων Ενημέρωσης,  και ταυτόχρονα Λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο βιογραφικό του φαίνεται ότι είναι Λέκτορας της Θεολογίας. Δεν βρέθηκαν στοιχεία για το αντικείμενο του διδακτορικού του ή των μεταπτυχιακών του σπουδών. Απ' ότι όμως μπορώ να καταλάβω μάλλον δεν μελέτησε καθόλου μα καθόλου Αριστοτέλη.

Ποιο αξίωμα έχει τώρα:  Γενικός Γραμματέας Μέσων Ενημέρωσης. Η παλιά γραμματεία Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας που υπαγόταν κατ' ευθείαν στον Πρωθυπουργό και έχει την αποστολή (όπως αναφέρει και το site τους) να: εποπτεύει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (Α.Π.Ε.-Μ.Π.Ε. Α.Ε.) και τα κρατικά Μ.Μ.Ε.Αν φάνηκε λίγο άχρηστη η αρμοδιότητα μπορεί κανείς να δει ότι οι διευθύνσεις της υπηρεσίας αυτής είναι -Εποπτείας Εντύπων & Επαγγελματικών Οργανώσεων,-Πληροφορικής,- Διοίκησης,-Οικονομικών Υπηρεσιών,-Τεχνικής Υποστήριξης. Φαντάζομαι ότι και αυτά έχουν περιθώριο να γίνουν χειρότερα. Φυσικά κανείς μας δεν θα πάθει τίποτε αν καταργηθούν.

Στο θέμα μας λοιπόν 

Το κείμενο ξεκινά με την κοινότοπη διαπίστωση ότι οι κραυγές δεν προάγουν την συζήτηση. Αφού αποδώσει την άνοδο της δημοτικότητας των άκρων στην οικονομική κρίση (και όχι στην ηθική κρίση που ένας ολόκληρος λαός αποδέχθηκε) μας λέει πως όταν τα ξανακονομήσουμε θα πάψουμε να τα δίνουμε σημασία. Επιφανειακή αντιμετώπιση, αλλά τέλος πάντων.

Συνεχίζει με μια εξόφθαλμη αντιστροφή της πραγματικότητας. Αντί το προφανές ότι η αποδόμηση του πολιτικού συστήματος γεννά τα άκρα στην πολιτική σκηνή ισχυρίζεται ότι τα άκρα το αποδομούν. Και τότε ως δια μαγείας εμφανίζεται η αθεία των άκρων. και μάλιστα η αθεία των ηγετών των, λες όλο το υπόλοιπο προσωπικό της χώρας είναι μιά χαρά Χριστιανούληδες. 

Αφού μας λέει πόσο σέβεται τους άθεους (τ6ους φοβάται βασικά όπως ο κάθε θρήσκος) αποδίδει ευθύνες στο εκλογικό σώμα που ψήφισε αθέους.  Και μετά βέβαια αρχίζει το μεγάλο παραμύθι. "Για όποιον δεν έχει Θεό επιτρέπονται όλα" κραυγάζει Φυσικά και δεν διάβασε Αριστοτέλη. Το πρόβλημα της (μη) σχέσης ηθικής και θρησκείας έχει ήδη λυθεί από το Ηθικά Νοκομάχεια. Όχι ο θρήσκος δεν είναι αυτόματα ηθικός. Το αντίθετο μάλιστα.  Το αν ένας άθεος λέει ψέματα, είναι κλέφτης και οτιδήποτε άλλο, έχει να κάνει με την προωπική στάση του απέναντι  στη φύση και την κοινωνία. Αντίθετα αν ένας θρήσκος αρχίσει να σφάζει αιρετικούς είναι ή στάση του απέναντι στην ψευδαίσθησή του που την ονομάζει θρησκεία.Η ιστορία έχει ουκ ολίγα παραδείγματα τέτοιων αιματοχυσιών. 

Για να φτάσουμε στο ψητό. "Και ναι μεν η Εκκλησία είναι ανοιχτή για τον καθένα μας να εισέλθει, να σωθεί, αλλά το ερώτημα παραμένει: με ποια ιδιότητα ένας άθεος επιθυμεί να επισκεφθεί το Άγιο Όρος; Ως τουρίστας ή ως προσκυνητής; Άλλωστε, ο άθεος προσκυνητής δεν είναι, ούτε και το Άγιο Όρος τόπος τουρισμού! "  Μπα! 

Ας πάμε πίσω. Ο Χριστιανισμός, όπως και κάθε κρατική θρησκεία, είναι εργαλείο άσκησης πολιτικής. Εργαλείο επιβολής πάνω στους υπηκόους του κράτους αλλά και των άλλων κρατών. Όπλο για να ακριβολογούμε. Γι' αυτό κατασκευάστηκε από τον Κωνσταντίνο και γι' αυτό μετασκευάστηκε από καθολικούς και προτεστάντες και απ' ότι φαίνεται τα έχει καταφέρει αρκετά καλά ως τέτοιο. Ένας πολιτικός ηγέτης είναι δύσκολο να παραιτηθεί από την χρήση του. Η περί θεού ψευδαίσθηση που καλύπτει τον ίδιο τον φόβο του θανάτου (το δυνατότερο αίσθημα που βιώνει το ανθρώπινο ον), είναι τόσο δυνατή και η τρέχουσα πίστη (ψευδαίσθηση) προσφέρει απαντήσεις που επιτρέπουν μια ζωή χωρίς ενοχλήσεις και τέτοιους σκληρούς προβληματισμούς. Πως μπορείς να ζητήσεις από έναν ολόκληρο λαό να παραιτηθεί από αυτές; Από την άλλη πως μπορείς να ζητήσεις από έναν πολιτικό να παραιτηθεί από αυτό το εργαλείο;  Τουναντίον μάλιστα ένας αρχηγός οφείλει να έχει αποκατεστημένες τις σχέσεις του με τους φορείς αυτής τουλάχιστον της ψευδαίσθησις. Τον κλήρο δηλαδή.

Οι υπόλοιπες σαχλαμάρες είναι απλώς άνευ σημασίας. Τώρα το πώς ένας άνθρωπος στον οποίο ανατέθηκε τέτοια θέση που εκτός από ικανότητες απαιτεί και στοιχειώδη ευθυκρισία αυτό είναι μια άλλη ιστορία. 

Όσο για τον ίδιο, απλά έχει βρει έναν φτηνό και άκοπο τρόπο να κτίσει καριέρα. Καλή σταδιοδρομία λοιπόν.