Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο! (και κάποιο σχόλιο/πρόταση)

Πάει καιρός που δεν αναδημοσιεύω ξένα κείμενα. Εδώ κάνω μια εξαίρεση. Το παρακάτω κείμενο είναι του Ανδρεα Ζαμπούκα και το πήρα επό το liberal.gr. Στο τέλος βέβαια προστίθεται κι ένα μικρό σχόλιο του blogger.

Ένας καλός φίλος που ταξιδεύει συχνά, μου έστειλε μήνυμα, στις 23 Σεπτεμβρίου: «Είμαι στην Κεντρική Ασία. Το Ισλάμ επελαύνει ακάθεκτο, ακόμη και στις χώρες που κάποτε ήταν απόλυτα κοσμικές λόγω σοβιετικής κληρονομιάς (π.χ. Κιργισία, Καζαχστάν). Και δεν επελαύνει με κραυγές, αλλά αθόρυβα - στο επίπεδο της τροφής ("χαλάλ"), των ηθών, της συμπεριφοράς... Βλέπω τη νεολαία να συμμετέχει σε διαγωνισμούς, με έπαθλο βιβλία για τις αξίες του Ισλάμ...».

Το ανησυχητικό δεν είναι τι συμβαίνει σήμερα, εκεί αλλά το ότι τα πάντα είναι πολύ χειρότερα από αυτά που ίσχυαν πριν πενήντα χρόνια. Τότε, για διάφορους λόγους, υπήρχε λιγότερος φονταμενταλισμός, λιγότερο μίσος, περισσότερα δικαιώματα και μεγαλύτερη αισιοδοξία των ανθρώπων για το μέλλον. Όχι μόνο στις περιφερειακές χώρες της Τουρκίας αλλά και στο Ιράν, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και σε πολλές άλλες.

Όλα πάνε ανάποδα στην ιστορική αφήγηση, αν υποθέσουμε ότι ο εξανθρωπισμός είναι το ζητούμενο για τις κοινωνίες. Αν συμφωνήσουμε δηλαδή, πως ό τι στέκεται σε δύο πόδια και μιλάει κάποια γλώσσα, είναι άνθρωπος και έχει τα εφόδια να το αποδείξει στον διπλανό του.

Και αν αυτά συμβαίνουν στην Ασία, με ή χωρίς το ΙSIS, θα πρέπει να μας απασχολήσει το τι συμβαίνει και σ΄εμάς. Δίνω σημασία σε  τρία τελευταία δείγματα ανησυχίας: Το πρώτο είναι οι «σουρεαλιστικές» εικόνες των Παλαιοημερολογιτών από τη Λαμία που περιέφεραν τον νεκρό Μητροπολίτη τους καθήμενο σε θρόνο, στους δρόμους. Το δεύτερο, οι συνεχείς απειλές του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για τον χωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Το τρίτο και το πιο επικίνδυνο, οι ολοένα και πιο πυκνές «αποφασιστικές» δηλώσεις του πιο μορφωμένου μητροπολίτη της Ιεράς Συνόδου, Μεσογαίας Νικόλαου- του πιο πιθανού διαδόχου του Ιερώνυμου. 

Από παντού, φαίνεται να εγείρονται δείγματα πρωτογονισμού στην κοινωνία, απειλές εναντίον του ελληνικού κράτους και σαφείς ενδείξεις ότι ευφυέστατοι θρησκευτικοί ηγέτες είναι έτοιμοι να συσπειρώσουν τον πάντα προδομένο λαό εκτός πολιτεύματος.

Όπως και στην Ασία, έτσι και σε μας, τηρουμένων των αναλογιών, η οποιαδήποτε μαζική αντίδραση υπέρ των θρησκειών, οφείλεται κατά βάση, στο έλλειμμα δημοκρατίας και στην αποτυχία της Εκπαίδευσης. Από την μία, οι αρκετοί οδηγούνται εύκολα στον μηδενισμό εξαιτίας της προδοσίας τους από τα πολιτικά συστήματα και από την άλλη, δεν κατανοούν την αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην παιδεία που τους παρέχεται από το σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι πολιτισμικά, να καταφεύγουν σε μεταφυσικές αναζητήσεις, όταν η κοινωνία πολιτικά, οικονομικά και ηθικά, δεν τους ικανοποιεί.

Είναι προφανές ότι ο μεγάλος κίνδυνος έρχεται από την ανατολή. Εκεί οι μάζες μπορούν να γίνουν πιο ανεξέλεγκτες και καταστροφικές.  Κι εδώ όμως, η κατάσταση δεν είναι πολύ εύκολη. Η επικείμενη φτωχοποίηση της  ελληνικής κοινωνίας - και η Αριστερά και η Εκκλησία την ονειρεύονται - θα μπορούσε να δημιουργήσει απελπισμένες μάζες που θα έψαχναν παρηγοριά στον κάθε «προφήτη» (ρασοφόρο ή κόκκινο δικτάτορα).

Και στην «θρησκευόμενη Δύση» και στην φονταμενταλιστική Ασία, οι μειοψηφίες είναι αυτές που στην αρχή, δημιουργούν τους πυρήνες της θεοκρατίας. Και οι ηγέτες τους βρίσκουν ευκαιρία να τις επικαλεστούν δήθεν ως πλειοψηφικές. Και πριν ακόμα γιγαντωθούν οι «καρκίνοι» του μίσους  στην κοινωνία, χρειάζεται ταχεία επέμβαση της δημοκρατίας για να τους κόψει τις ρίζες. Αν, ας πούμε, η ελληνική πολιτεία τολμούσε τώρα, ένα δημοψήφισμα – για άλλα ξέρει να κοροϊδεύει τον κόσμο- που θα έθετε τον διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας, θα έμπαιναν τα πράγματα στη θέση τους. Γιατί το πιο πιθανό είναι πως ο Αρχιεπίσκοπος, που τόσο πολύ αναφέρεται στη στήριξη του «λαού», θα εισέπραττε μία βροντερή άρνηση και θα συνειδητοποιούσε πως η δύναμη του κοσμικού κράτους είναι πολύ πιο δραστική από την «μεταφυσική» επιρροή της θρησκείας.

Όσο αυτό δεν γίνεται και το κράτος δειλιάζει, φοβούμενο να αντιπαρατεθεί, τόσο θα διογκώνονται οι πυρήνες που ακόμα δεν έχουν απλωθεί στα μεγάλα στρώματα.

«Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο γιατί διδάσκουν χωρίς την φερεγγυότητα της επιστήμης. Θεμελιώνουν απάνω στη ανεξέλεγκτη φαντασία». Τα λόγια του δασκάλου μου, στο πανεπιστήμιο, του Δημήτρη Λιαντίνη είναι προφητικά για αυτό που γεννιέται σήμερα στον κόσμο. Γιατί ο κίνδυνος μεγαλώνει περισσότερο, εκεί που οι περισσότεροι νομίζουν ότι προοδεύουν με την τεχνολογία αλλά ταυτόχρονα βυθίζονται στο σκοτάδι και στην αδυναμία.

Όσο η δημοκρατία θα φοβάται να επιληφθεί, τόσο οι θρησκείες θα γιγαντώνονται απειλώντας την ανθρωπότητα. Όσο οι άνθρωποι θα ψάχνουν απεγνωσμένοι το θεό, τόσο πιο πολύ θα μισούν τον συνάνθρωπό τους…

Σημείωση του blogger

Καταρχήν τα «τρία τελευταία δείγματα ανησυχίας» δηλαδή οι « «σουρεαλιστικές» εικόνες των Παλαιοημερολογιτών από τη Λαμία που περιέφεραν τον νεκρό Μητροπολίτη», «οι συνεχείς απειλές του Αρχιεπισκόπου … για τον χωρισμό κράτους και Εκκλησίας» και «οι …«αποφασιστικές» δηλώσεις του …μητροπολίτη … Μεσογαίας Νικόλαου» ήσαν και παραμένουν μέσα στο τυπικό και τα ήθη της εκκλησίας της Ελλάδος (αλλά και της Ρωμανίας και της Οθωμανίας). Πάντα Μητροπολίτες θαβόντουσαν καθιστοί και ταριχευμένοι. Το αν κόψανε οι κληρικοί το καλαμπούρι τα τελευταία σαράντα χρόνια αυτό δεν σημαίνει πως καταργήθηκε επίσημα η τελετή,  η οποία φυσικά και δεν είναι μόνο παλαιοημερολογίτικη. Το ότι ενοχλούνται από τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους λογικότατο. Γενεές επί γενεών κληρικών διαπαιδαγωγήθηκαν με το δεδομένο ότι είναι ένστολοι δημόσιοι υπάλληλοι. Όποτε η κρατική οντότητα που υπηρετούσαν δεν μπορούσε να τους μισθοδοτήσει άμεσα τους έδινε οικονομικά προνόμια. Σήμερα μισθοδοτούνται. Φαντάζεσαι να έχεις ρυθμίσει την ζωή σου την οικογένειά σου και κάποιος να σου ζητά  να βρεις, έχοντας τα βάρη οικογένειας και παιδιών, μια πραγματική δουλειά όταν έχεις ξεχάσει να δουλεύεις; Θα ξεσηκωθείς θ’ αρχίσεις τη γκρίνια και τις απειλές. Τουλάχιστον. Όσο για τις δηλώσεις του Νικολάου (μία απ’ αυτές εδώ), δημαγωγία ασκεί ο άνθρωπος. Γνωστό σπορ εδώ και δεκαετίες στη χώρα, με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία έξη χρόνια. Ένας δημαγωγός ακόμη δεν χαλάει την πιάτσα. 

Το να κόψεις όμως δεσμούς με έναν θεσμό που παρέχει χειραγώγηση, δηλαδή είναι υποβοηθητικός της εξουσίας, θα παράξει παρενέργειες. Αντίθετα μπορείς να αναθεωρήσεις τις σχέσεις του μαζί του.

 Ας δούμε ένα σενάριο.

Αν ο Χριστιανισμός είναι ένα κακό της λογαριθμικής κλίμακας 1 τότε το ισλάμ είναι κακό 3 της ίδια κλίμακας.  Χίλιες φορές και βάλε χειρότερο δηλαδή.   Από την άλλη ο βόρβορος των εθνών που εισέρχεται στη χώρα οφείλει να ομογενοποιηθεί πράγμα που κάνει από μόνος του. Το κάνει όμως μέσω του Ισλάμ. Η διαδικασία της πολιτιστικής ενσωμάτωσης πάντα ανετίθετο στην Εκκλησία. Αυτό θα κάνει και τώρα και θα αμείβεται γι’ αυτό.  Κατ’ αποκοπήν και με προσεκτικό έλεγχο. Έτσι η μεν εκκλησία θα παίζει τον ιεραποστολικό και πολιτικό της ρόλο ταυτόχρονα, (για ότι ιδρύθηκε κάποτε δηλαδή), το δε κράτος θα την αμείβει με μετρήσιμο  και ακριβοδίκαιο τρόπο. Με το κεφάλι δηλαδή. Από αυτή την διαδικασία θα βγούμε όλοι κερδισμένοι. Η μεν εκκλησία θα γίνει μυώδης και αποτελεσματική το δε κράτος θα ενσωματώσει τύπους που αλλιώς σε δέκα δεκαπέντε χρόνια θα βάζουν βόμβες στο μετρό.