Πριν χρόνια σ΄ένα blog είχα διαβάσει ένα ισχυρισμό ενός τύπου που μου είχε αρέσει. Για την ακρίβεια ήταν ανακουφιστικός, λόγω της ψευδεπίγραφης ελπίδας που απέπνεε. Έλεγε λοιπόν ο blogger : Γερνάω υπέροχα. Τι ψέμα! Το γήρας δεν είναι υπέροχο. Είναι αμείλικτα σκληρό. Κοιμάσαι λίγο, καταλαβαίνεις πολλά, μετανιώνεις για ακόμη περισσότερα και κυρίως αισθάνεσαι όλο και πιο ανίσχυρος.
Έτσι και σήμερα ερχόμενος στο γραφείο και ανοίγοντας το mailbox (όχι δεν έχω από εκείνα τα φαρδιά λεπτά τηλέφωνα που η λειτουργία του τηλεφώνου έχει στριμωχθεί στο 1% των συνολικών τους δυνατοτήτων) βρήκα ένα e-mail συνομήλικου φίλου. Αυτό είχε ένα link το οποίο ανοίγοντας με οδήγησε σε κείμενο του Χ. Γιανναρά. Το διάβασα, το σχολίασα. Δημοσιεύω το κείμενο και τα σχόλια.
