Και τι είναι η Αναγέννηση; Μα τι άλλο εκτός από το να ξαναγράψουμε τους μύθους μας και να ξαναερμηνεύσουμε τις αλληγορίες μας. Λειτουργίες που δεν μπορούν να ευοδωθούν με έναν στρατό μαυροφόρων πάνω από το κεφάλι μας. Για να τους ξεφορτωθούμε αρκεί να τους στερήσουμε την πηγή της δύναμής τους, ρίχνοντας φως στα πανάρχαιά τους ψέματα. Την ιστορικότητα του Χριστού, την εσχατολογική ανάσταση των σωμάτων, την αιώνια κόλαση/ τιμωρία μιας στιγμιαίας απειθαρχίας και μερικές ακόμη ανυπόστατες τερατολογίες. Αν γίνουν αυτά δεν θα τολμούν πλέον να έχουν λόγο για την κοινωνική, οικογενειακή και σεξουαλική μας ζωή και μοιραία θα καταστούν άχρηστοι σ’ αυτούς που εδώ και αιώνες χρησίμευαν σαν εργαλείο άσκησης τρόμου και καταπίεσης.

Οι νυχτερινοί να φεύγουν, αλλάζουμε βάρδια. Δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι καινούργιοι. Το πρόβλημά μας δεν είναι αυτοί. Είναι το μικρό δημιουργικό κενό, ο μετεωρισμός ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, είναι αυτό που, εν τέλει, πυροδοτεί την θρυαλλίδα της Ιστορίας.

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Κατά των γιόγκηδων και άλλων εξωτικών


Κι αυτό από γιόγκα είναι

Όταν καταφέρεις να δεις από μια απόσταση τον Χριστιανισμό, καθόλου εύκολο πιστέψτε με, βλέποντας την ιστορία του από την μία και τους αντικειμενικούς (δηλαδή πολιτικούς) του σκοπούς από την άλλη και μετά πέφτεις πάνω σε τέτοια κείμενα έχεις περίεργες αντιδράσεις. Άλλοτε οργίζεσαι, άλλοτε σκας στα γέλια. Όμως όταν τα συναισθήματα καταλαγιάσουν ξαναγυρνάς αρχίζοντας την ανάλυση ή τουλάχιστον τον σχολιασμό. Θα αποπειραθώ τα δύο τελευταία. Η πίεση της καθημερινότητας δεν επιτρέπει και πολλά. Θα ακολουθήσω την προσφιλή μου τακτική των εμβολίμων αποσπασμάτων.